LOOK AT ME SS2-7
สัมผัสชื้นแฉะที่ไล้วนอยู่ช่วงสะโพกนั้นเริ่มทำให้อาการงัวเงียในทีแรกของจินยองแปรเปลี่ยนไป มือเรียวจิกลงกับปลอกหมอนระบายความเสียวซ่านเพราะคนรักของเขากำลังบีบเค้นสะโพกกลมสลับกับไล้ลิ้นเลียตามซอกขาขาว
แจบอมไล่เลียตามเรียวขาจนพอใจจึงขึ้นทาบทับร่างบางแล้วพรมจูบที่แผ่นหลังขาวอีกครั้ง
จินยองได้แต่นอนกัดปากนิ่งไม่กล้าขยับเพราะไม่รู้ว่าคราวนี้แจบอมคิดจะเล่นอะไร
" อึก! ...อื้ออออ "
ร่างบางสะดุ้งตัวเล็กน้อยเมื่อรู้สึกถึงเรียวนิ้วที่สอดแทรกเข้ามาในช่องทางอ่อนนุ่ม
เรียวนิ้วขยับเข้าออกช้าๆก่อนจะกดลงที่จุดเสียวเรียกเสียงครางของคนที่นอนจิกหมอนกัดปากอยู่ มืออีกข้างขยำลูกพีชลูกใหญ่ตามแรงอารมณ์ที่กำลังประทุ
" ยกสะโพกขึ้นหน่อย "
จินยองทำตามอย่างว่าง่ายเพราะตอนนี้อารมณ์ตัวเองก็เตลิดไปแล้ว
แสงแดดอ่อนๆที่ส่องกระทบกับผิวกายขาวเนียนนั้นทำให้ดูเหมือนว่ามีแสงออร่าอะไรบางอย่างเปล่งออกมา จินยองขาวไปทั้งตัวแล้วยังใส่ชุดนอนสีขาวอีก
แจบอมคุกเข่าตรงลูกพีชที่ลอยอยู่ตรงหน้าก่อนจะค่อยๆกดแกนกายของตัวเองเข้าไปทีเดียวจนมิด
" อ๊ะ!!! เจ็บ...อื้อออ "
" อ่าาา ขอโทษนะ ไม่ไหวจริงๆ "
มือหนาล็อคเอวบางเอาไว้แล้วกระแทกกายใส่เต็มแรงจนเสียงหวานครางดังไปทั่วห้องนอน ลูกพีชลูกใหญ่นั้นกระเพื่อมไปตามแรงกระแทกจนแจบอมอดไม่ได้ที่จะฟาดมือฝากรอยแดงลงไป
" อ๊าาา แจบอม...เรา...อื้อ!! "
" อ่าาา จินยอง "
แจบอมเอื้อมมือจับที่หัวเตียงไว้เพื่อหาที่ยึดก่อนจะกระแทกกายรุนแรงและถี่รัว
" อ๊าาา เบาๆ..มันลึก...อ๊าาา "
" ไม่ดีเหรอ...อ่าาา "
มือเรียวเอื้อมไปด้านหลังดันหน้าท้องของอีกฝ่ายเพราะหวังให้เบาแรง แต่กลับกลายเป็นว่าโดนดึงแขนไว้แล้วกระแทกรุนแรงกว่าเดิม
หัวกลมนั้นสั่นคลอนไปตามแรงกระแทกจนเจ้าตัวรู้สึกได้ถึงความรุนแรง
แจบอมมองใบหน้าหวานที่หลับตาส่งเสียงครางไม่ยอมหยุดก่อนจะเอื้อมมือไปรูดแกนกายของอีกฝ่ายเร็วๆพร้อมกับกระแทกกายถี่ขึ้นจนน้ำสีขาวขุ่นพุ่งออกมาเปรอะที่นอนและไหลลงมาตามง่ามขาขาว
" อ๊าาาา "
สะโพกกลมยกตามแท่งร้อนที่ถูกถอดถอนออกไปอย่างลืมตัวจนแจบอมอมยิ้ม
" อีกรอบมั้ย.. "
" หือ? "
" รู้นะว่าไม่อยากให้เอาออก "
จินยองเบ้ปากก่อนจะค่อยๆลุกขึ้นแล้วเดินช้าๆไปที่ห้องน้ำทั้งที่ร่างกายยังเปลือยเปล่า
" มาต่อในห้องน้ำสิ "
แมวมันยั่วขนาดนี้แล้ว เสืออย่างแจบอมไม่พลาดที่จะตะครุบแน่นอน...
อ่านต่อเด็กดีเน้ออ่านต่อเด็กดีเน้อ. https://writer.dek-d.com/dek-d/writer/viewlongc.php?id=1538728&chapter=39
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น