Art of Love - 16

ร่างบางแอ่นกายรับสัมผัสจากปลายลิ้นที่แตะลงที่ยอดอกผ่านเนื้อผ้า ริมฝีปากห่อดูดดึงเบาๆแต่กลับเรียกเสียงครางหวานหูให้ดังขึ้นได้ไม่ยากเย็น มือหนาลูบไล้ตามแผ่นหลังเนียนละเอียดก่อนจะสอดมือเข้าไปในกางเกงขาสั้นสีขาว มือหนาบีบเค้นก้อนนุ่มนิ่มผ่านอันเดอร์แวร์โดยที่ยังไม่หยุดดูดดึงหยอกเย้ายอดอกที่แข็งชันดันเนื้อผ้าที่ชื้นแฉะ อิมแจบอมเงยหน้ามองคนที่อยู่บนตักกำลังมองเขาด้วยแววตาฉ่ำเยิ้มไปด้วยความต้องการ ริมฝีปากหยักกดจูบแผ่วที่ริมฝีปากอิ่มก่อนจะไล้ลิ้นเลียกลีบปากที่ยังปิดสนิทช้าๆจนอีกคนยอมเปิดปากออกให้เขาสิ่งลิ้นเข้าไปกวาดต้อนความหวานภายในโพรงปาก



ปลายลิ้นที่รุกไล้เข้าหาทำเอาคนตัวเล็กต้องพยายามเกี่ยวตวัดกลับไปทั้งที่ยังไม่ประสามากนัก มือเล็กสอดเข้าใต้กลุ่มผมสีน้ำตาลอ่อนนวดคลึงเบาๆอย่างเนิบช้าก่อนจะยกสะโพกขึ้นเล็กน้อยให้อีกคนสอดเรียวนิ้วเข้าไปในช่องทางรักที่ดูเหมือนพร้อมรับการลุกล้ำ



" อ...อ๊า "



ทันทีที่ผละจูบออกพัคจินยองก็ปล่อยเสียงครางออกมาอย่างห้ามไม่ได้ แล้วยิ่งสัมผัสอุ่นร้อนจากริมฝีปากที่ตอนนี้กำลังกดจูบแผ่วเบาที่ลำคอเรื่อยไปถึงไหปลาร้าก่อนจะที่เขาจะเป็นฝ่ายทนไม่ไหวกับการกระทำที่เนิบช้าผิดปกติจนต้องถอดเสื้อกล้ามที่แสนเกะกะนั่นออกไป บดเบียดแผ่นอกของตนเข้ากับแผ่นอกเปลือยเปล่าของอีกฝ่ายก่อนจะกดริมฝีปากลงที่ไหปลาร้าที่นูนขึ้นมาสร้างรอยรักเอาไว้แล้วลากลิ้นเลื่อนขึ้นที่ลำคอแกร่ง เรื่อยไปจนถึงสันกรามที่ขบแน่นนูนเด่นขึ้นมา พัคจินยองชอบเวลาที่อิมแจบอมขบกรามจนเป็นสันนูนแบบนี้...อดไม่ได้ที่จะกดจูบลงไปอย่างหลงใหล เริ่มขยับสะโพกตามจังหวะของสองนิ้วที่ขยับอยู่ภายในกาย



แต่ตอนนี้ทุกอย่างมันไม่เพียงพอต่อความต้องการ...พัคจินยองต้องการมากกว่านี้ และเขาจะต้องทำอะไรสักอย่างเพื่อให้อิมแจบอมเลิกเล่นแล้วทำมันสักที




" พี่แจบอม...เสียว "


" พูดแบบนี้จะยั่วกันเหรอ "


" ทำไม...อ๊า..ทำไมรู้ล่ะ "


" ก็ดูนายสิ...อยากทำมากกว่านี้แล้วใช่หรือเปล่า "


" อื้อ... "



มือเล็กเลื่อนลงสอดเข้าไปในกางเกงตัวบางของอีกคนกอบกุมแท่งเนื้อที่ขยายใหญ่แข็งขืนดูน่าอึดอัดที่ต้องอยู่ในกางเกงแบบนั้น เขาไม่รอช้าเลยที่จะดึงมันออกมาแล้วเริ่มรูดรั้งช้าๆเนิบนาบแต่ก็ทำเอาคนถูกกระทำต้องขบกรามแน่น



" อยากทำหรือยังครับ "



อิมแจบอมถามอย่างหยอกเย้าก่อนจะแลบลิ้นตวัดเลียยอดอกสีอ่อนช้าๆแกล้งคนที่ความต้องการกำลังพุ่งสูงให้มันมีมากขึ้นกว่าเดิม สอดนิ้วที่สามเข้าไปในกายของอีกคนขยับเข้าออกก่อนจะบดคลึงจุดกระสันที่ทำเอาคนตัวเล็กออกแรงกำส่วนนั้นของเขาแน่นขึ้นแต่กลับไม่ขยับมันเหมือนอย่างตอนแรก แต่ก็คงไม่แปลกอะไรเพราะใบหน้าที่ดูเร้าอารมณ์นั้นเป็นตัวบ่งบอกได้ดีพอสมควร



" พ..พี่แจบอม ผมไม่ไหวแล้ว "


" ไม่ไหวก็ทำเลยสิ ทำเอง "


" ครับ? "



พัคจินยองมองคนตรงหน้าด้วยความสงสัยเมื่อเห็นว่าอีกคนถอนนิ้วออกมาพร้อมกับเอนหลังพิงโซฟามองเขาอย่างต้องการให้เป็นฝ่ายคุมบ้าง แต่ถึงอย่างนั้น...พัคจินยองก็ไม่เคยทำมันมาก่อน จะว่าทำไม่เป็นก็คงได้เหมือนกัน



" ผมทำไม่เป็น "


" ลองดูสิ "


" แต่... "


" ถ้างั้นก็อดนะ ฉันไม่ทำให้หรอก "



ใบหน้าหวานเริ่มบูดบึ้งเล็กน้อยแต่ก็ยอมที่จะดึงกางเกงของตัวเองออกไปก่อนจะมาดึงกางเกงของอีกฝ่ายออกบ้าง แต่ความประหม่าก็มีมากกว่าเพราะความไม่กล้าที่จะทำเรื่องแบบนี้ในห้องที่ไฟส่องสว่าง สุดท้ายก็รีบวิ่งไปปรับเปลี่ยนใช้ไฟสีเหลืองอ่อนแทนไฟสีขาวสว่างอย่างในตอนแรก




" มานี่สิ "



อิมแจบอมคว้าเอวบางให้ลงนั่งบนตักก่อนจะบีบขย้ำสะโพกกลมอย่างสนุกมือ ปลายลิ้นตวัดเลียยอดอกรัวเร็วเรียกเสียงครางหวิวอีกครั้งก่อนจะลากลิ้นไปตามแผ่นอกบางขึ้นไปที่ลำคอระหงลากจนสุดปลายครางแล้วจึงสอดลิ้นเข้าไปในโพรงปาก เกี่ยวตวัดหยอกเย้าปลายลิ้นเล็กที่รุกเข้าหา สองมือจับแก้มก้นนุ่มมือนั่นแยกออกก่อนจะออกแรงกดให้ลงมาช้าๆค่อยๆรับเอาแท่งเนื้อที่ร้อนรุ่มเข้าไปภายในกายจนสุดแล้วค้างเอาไว้แบบนั้นให้อีกคนปรับตัว



" อื้อ..พี่แจบอม มัน...มันลึก... "


" ครับ ลึกก็ดีสิ...ขยับเองนะ "


" แต่...ผมทำไม่เป็น...อ๊า "



ยังไม่ทันจบประโยคฝ่ามือหนาก็จับแก้มก้นขาวทั้งสองข้างให้ยกขึ้นจนร่างบางต้องยกตัวขึ้นตาม ก่อนจะค่อยๆกดลงจนสุดแล้วเริ่มทำใหม่อีกครั้งซ้ำๆแบบเดิมเป็นการสอนคนตัวเล็กให้เรียนรู้ และเมื่อเห็นว่าอีกคนเริ่มขยับได้เองจึงปล่อยมือออก




อิมแจบอมหยิบเอาดินสอที่เตรียมไว้ตวัดลายเส้นลงไปที่กระดานวาดภาพพลางมองใบหน้าหวานที่หลับตาพริ้มไปด้วย เสียงครางต่ำที่เล็ดลอดออกมายิ่งทำให้คนตัวเล็กออกแรงกระแทกตัวลงแรงขึ้นเพราะอารมณ์ที่พุ่งสูง ตากลมปรือขึ้นมองคนตรงหน้าที่กำลังเอื้อมมือไปวาดอะไรบางอย่างลงบนกระดานวาดภาพโดยที่เสียงทุ้มยังคงครางต่ำเป็นระยะ



" พ...พี่แจบอม วาดอะไร "


" วาดนายไง ศิลปะของฉัน "


" อ๊ะอ๊า...วาดทำไม...อ๊ะ!! ผมไม่ไหวแล้ว "



มือเล็กกอบกุมแกนกายของตนชักรูดถี่รัวจนปลดปล่อยออกมาแตกเยิ้มเลอะหน้าท้องแกร่งของคนที่ยังคงวาดภาพอยู่ แต่แล้วก็ยอมผละออกมาเมื่อเห็นว่าคนตัวเล็กชิงถึงฝั่งก่อน อิมแจบอมปาดนิ้วไปที่น้ำรักสีขาวขุ่นตรงหน้าท้องของตัวเองขึ้นมาก่อนจะสอดเข้าไปในปากอิ่มโดยที่อีกคนไม่คิดขัดขืน ซ้ำยังห่อปากดูดเลียนิ้วของเขาทีละนิ้วอย่างยั่วยวน



ตาเรียวมองผลงานที่เพิ่งวาดเสร็จไปโดยใช้เวลาไม่นานนักเพราะเขาแค่วาดตามที่เห็นลงไปอย่างไม่บิดเบือนอะไร ก่อนจะหันมามองคนตัวเล็กที่ยังพยายามขยับกายสร้างความสุขให้เขาอยู่ทั้งที่ตัวเองดูจะหมดแรงจากการปลดปล่อย อิมแจบอมจับพัคจินยองให้ลุกออกจากกายก่อนจะให้ขยับมาอยู่ในท่าคลานเข่าบนโซฟา สอดแกนกายเข้าไปอีกครั้งพร้อมกับจับดินสอเตรียมวาดภาพต่อไป สะโพกหนาขยับเข้าใส่เนิบช้าแต่ทว่าหนักหน่วงเรียกเสียงครางหวานหูของคนที่แนบใบหน้าลงกับโซฟา เห็นเพียงเสี้ยวหน้าด้านข้างเท่านั้นที่บ่งบอกได้ว่ากำลังรู้สึกดี แต่แค่นั้นก็เพียงพอให้อิมแจบอมวาดลายเส้นลงไปได้



เสียงหนันเนื้อที่กระทบกันดังถี่รัวเพราะคนตัวสูงที่เร่งจังหวะ เนื้อสะโพกกลมสั่นกระเพื่อมตามแรงกระแทกทำเอาอีกคนส่งเสียงครางไม่เป็นภาษา อิมแจบอมยังคงกระแทกกายเข้าใส่รุนแรงแม้ว่ามือหนาจะยังจับดินสอลากลายเส้นอย่างนุ่มนวล เสียงครางต่ำหลุดลอดออกมาเมื่อใกล้ถึงฝั่งแต่เขาก็ยังไม่ยอมให้เป็นแบบนั้นเพราะภาพวาดยังไม่เสร็จสิ้น




" พ..พี่แจบอม เร็ว...อ๊า เร็วอีก "



เสียงหวานร้องขอเมื่อตนใกล้ถึงฝั่งอีกครั้งแต่อีกคนกลับขยับกายเนิบช้าอย่างนั้น ปฏิเสธไม่ได้ว่าสร้างความเสียวซ่านมากขนาดนั้นยามที่สะโพกหนาขยับออกช้าๆจนเกือบสุดก่อนจะค่อยๆดันเข้ามาอีกครั้งจนสุด ยามที่แท่งเนื้อครูดไปตามผนังอ่อนนุ่มหรือกดย้ำตรงจุดกระสันมันทำเอาร่างบางสั่นเทิ้มด้วยความต้องการที่เพิ่มมากขึ้นจนรู้สึกว่าการขยับอย่างเนิบช้ามันไม่ทันใจ



มือหนาวางดินสอลงเมื่อวาดภาพจนเสร็จสิ้นก่อนจะโน้มหน้าลงกดจูบสร้างรอยรักตามแผ่นหลังขาวเนียนละเอียด แลบลิ้นละเลียดชิมความหวานจากริมฝีปากอิ่มโดยยังไม่ขยับกาย จนกระทั่ง...สะโพกกลมขยับร่อนเข้าหาตามความต้องการอย่างไม่ประสา



" อ่า...นายจะทำให้ฉันคลั่งเหรอจินยอง "


" ไม่ไหวแล้ว...พี่แจบอม อ๊า... "


" อยากได้แบบไหนล่ะครับ "



พัคจินยองปรือตาขึ้นสบตากับคนที่ยังแช่แกนกายเอาไว้ในตัวเขาแบบนั้นแล้วโน้มตัวลงมาจนผิวเนื้อที่ชุ่มเหงื่อนั้นแนบชิดสนิทกัน พัคจินยองไม่ไหวแล้ว...อิมแจบอมเริ่มขยับสะโพกก็จริงแต่ยังคงช้าเนิบ



" พี่แจบอม...เร็วกว่านี้...นะครับ "


" อยากได้แบบนั้นเหรอครับ "


" อ..อื้อ "



อิมแจบอมลอบยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์เมื่อสามารถแกล้งให้กระต่ายน้อยเรียกร้องได้สำเร็จก่อนจะกดจูบหัวไหล่มนแล้วเอ่ยกระซิบข้างหู



" ถ้าอย่างนั้น...เตรียมตัวร้องดังๆนะครับ จินยองของพี่ "




ร่างสูงยืดตัวขึ้นจับล็อคเอวบางกระแทกกายหนักหน่วงถี่รัวจนเนื้อแก้มก้นขาวเนียนนั้นกระเพื่อมสั่นไหว เสียงเนื้อกระทบกันดังไปทั่วห้องฟังดูน่าอาย....แต่ก็ไม่ดังไปกว่าเสียงครางหวานของคนใต้ร่างในตอนนี้



" อ่า...จินยอง "


" พี่...อ๊ะๆๆ เร็วอีก...เร็วอีก "



มือเล็กเลื่อนลงชักรูดแกนกายของตัวเองถี่รัวพร้อมกับสวนสะโพกรับแรงกระแทกกระทั้นนั้นโดยไม่สนใจแม้ว่าจะถูกฝ่ามือหนาฟาดลงที่สะโพกอย่างแรงนั่นเลย เสียงครางต่ำของอีกคนเป็นตัวบ่งบอกได้อย่างดีว่าใกล้จะถึงแล้วเหมือนกัน มือเล็กรีบเร่งให้ตัวเองถึงฝั่งก่อนแล้วจึงรีบถอนตัวออกแล้วดันตัวอิมแจบอมให้นั่งลงกับโซฟา เปลี่ยนไปใช้ปากครอบลงที่แท่งเนื้อร้อนที่กำลังกระตุกเกร็งและทันทีที่เขาห่อปากดูดดึงน้ำรักของอีกคนก็ฉีดเข้ามาในโพรงปากพร้อมเสียงครางอย่างพึงพอใจของเจ้าของฝ่ามือที่ขยุ้มผมของเขาอยู่



อิมแจบอมมองดูคนตัวเล็กที่นั่งคุกเข่าอยู่ตรงหว่างขาของเขากำลังแลบลิ้นไล้เลียส่วนหัวมนช้าๆอย่างต้องการทำความสะอาด เขาไม่รู้ว่าทำไมจู่ๆพัคจินยองถึงกล้าทำอะไรแบบนี้...แต่ตอนนี้เจ้าตัวเริ่มครอบปากลงกับแกนกายของเขาอีกแล้ว มองจากตรงนี้เขาเห็นชัดถึงความไม่พอดีของขนาดตัวตนของเขากับปากอิ่มนั่น...แต่มันกลับปลุกเร้าอารมณ์ของเขาให้ลุกโชนอีกครั้ง



และสุดท้าย...




" ขออีกรอบนะครับจินยอง "










อ่านต่อเด็กดีจ้า https://writer.dek-d.com/dek-d/writer/viewlongc.php?id=1633251&chapter=18