FicAuroraTK - NC CUT -

จินยองค่อยๆแตะลิ้นลงที่ปลายหยักก่อนจะใช้มือรูดรั้งแกนกายขนาดใหญ่ช้าๆเป็นจังหวะตามไป แต่สัมผัสจากปลายลิ้นที่กำลังไล้วนบริเวณช่องทางสีอ่อนนั้นกำลังทำให้เขาไม่อยากเก็บอาการ " อ๊ะ...อึก " ทันทีที่อ้าปากส่งเสียงคราง มือหนาก็กดลงที่หัวกลมให้อ้าปากครอบลงที่แกนกายแข็งขืนนั้นทันที จินยองค่อยๆขยับหัวเป็นจังหวะโดยไม่ลืมที่จะใช้มือช่วยด้วย มาร์คค่อยๆสอดนิ้วเข้าไปในช่องทางสีอ่อนช้าๆโดยไม่ละสายตาไปไหน เขากำลังมองดูช่องทางสีอ่อนที่กำลังตอดรัดนิ้วของเขาพร้อมกับสะโพกกลมที่ส่ายไปมาช้าๆเหมือนว่ากำลังเชิญชวนให้เขาทำมากกว่านี้ แต่เขาจะยังทำแบบนั้นไม่ได้...เขาต้องให้เกียรติเจ้าของวันเกิดก่อน แจบอมมองของขวัญของเขาอย่างพึงพอใจ ส่งเสียงครางต่ำในลำคอเบาๆเมื่อเรียวลิ้นนุ่มนั้นทำหน้าที่ร่วมกับริมฝีปากอิ่มสีแดงอ่อนได้ดีเกินคาด และตอนนี้เขากำลังจะไม่ไหวแล้ว...มาร์คเองก็คงรู้สึกแบบเดียวกัน " มาร์ค มานี่สิ " มาร์คถอนนิ้วออกก่อนจะลุกขึ้นเดินไปนั่งข้างกับแจบอมที่โซฟา มองดูจินยองที่กำลังแลบลิ้นไล้เลียแกนกายของแจบอมตามความยาวโดยช้อนตาขึ้นมามองเขา ก่อนที่มือเล็กนั้นจะเอื้อมมา...

ริมฝีปากของทั้งคู่ยังคงดูดดึงบดคลึงกันและกันไม่ยอมผละออก สองมือของทั้งคู่ต่างก็จัดการกับเสื้อผ้าของตัวเอง...จนสุดท้ายก็เปลือยเปล่า สัมผัสจากผิวเนื้อที่แนบชิดกันนั้นคงเป็นความรู้สึกที่ทั้งสองไม่อยากจะลบเลือนมัน ยามที่มือเล็กลูบไล้แผ่นหลังกว้างอย่างแผ่วเบา ยามที่ริมฝีปากดูดดึงส่งเรียวลิ้นแลกความหวานไม่ยอมห่าง ยามที่มือหนายกประครองใบหน้าหวานไว้อย่างเบามือ ยามที่ริมฝีปากหยักพรมจูบตามลำคอขาวอย่างอ่อนโยน....ทุกสัมผัสที่ได้รับในตอนนี้ทั้งสองกำลังตักตวงจดจำเอาไว้ให้มากที่สุด " อ๊ะ... " จินยองร้องขึ้นเมื่อสัมผัสอุ่นร้อนจากริมฝีปากของแจบอมไล้ลงต่ำเรื่อยๆจนถึงเรียวขา ก่อนที่สองมือนั้นจะจับยกขาเขาขึ้นพร้อมกับแตะลิ้นลงที่ช่องทางสีอ่อน สัมผัสอ่อนโยนแต่ทว่าแอบแฝงไปด้วยความเร่าร้อนนั้นทำเอาร่างบางบิดเร้าด้วยความรู้สึกที่ปั่นป่วนในช่องท้อง เรียวนิ้วที่สอดเข้ามาลุกล้ำภายในกายและกดลงตรงจุดไวต่อสัมผัสนั้นกำลังจะทำให้เขาเริ่มหวาดกลัว...เขายังคงหวาดกลัวอยู่เหมือนเดิม แจบอมผ่อนแรงลงเมื่อเห็นว่าจินยองกำลังเริ่มร้องไห้ก่อนจะเลื่อนตัวขึ้นไปกดจูบซับน้ำตาให้อย่างอ่อนโยน จินยอ...

ริมฝีปากหยักพรมจูบตามลำคอขาวแผ่วเบาพร้อมกับเรียวนิ้วที่สอดเข้าไปในช่องทางอ่อนนุ่มอย่างใจร้อน แต่ถึงอย่างนั้นอีกคนก็ตอบรับสัมผัสของเขาได้ดี แล้วยิ่งดีกว่าเดิมเมื่อเขากดลงตรงจุดไวต่อสัมผัส... " พ..พี่แจบอม..ตรงนั้น " " ทำไมครับ? " " ม...มัน..อื้อ " แจบอมมองใบหน้าของคนที่กัดปากแน่นไม่ละสายตา จินยองยังดูยั่วยวนไปทุกท่วงท่าเหมือนเดิมไม่เปลี่ยน มือเล็กนั้นจิกเล็บลงกับบ่าเขาไว้แน่น ใบหน้าแดงซ่านไปหมด...เขาคิดว่าอีกคนคงรู้สึกเขินอายไม่น้อยแต่ความต้องการนั้นมีมากกว่า จินยองขยับสะโพกช้าๆเมื่อควบคุมอารมณ์ตัวเองไม่ได้...ตอนนี้เขาต้องการมากกว่านี้...ต้องการแรงกว่านี้...ต้องการลึกกว่านี้ ภาพในหัวเริ่มชัดเจนขึ้น...ภาพในตอนที่เขากลืนกินตัวตนของแจบอมเข้าไปในกาย และตอนนี้เขาไม่รอช้าเลยที่จะทำแบบนั้น " พ...พี่แจบอม ใส่เข้ามาเถอะนะครับ " " ...แน่ใจนะ? " " ครับ " ร่างบางยืดตัวขึ้นพร้อมกับที่อีกคนจับแกนกายแข็งตึงขึ้นตั้งเตรียมพร้อมที่จะลุกล้ำเข้าไปในกายของอีกคน...แต่แล้วทุกอย่างก็ต้องหยุดชะงักไป " ฉัน...

" ฉันทำตัวอบอุ่นกับนายมานานแล้วพัคจินยอง....เจอของจริงหน่อยเป็นไง? " สิ้นคำนี้ริมฝีปากหยักก็บดขยี้จูบอย่างรุนแรงโดยที่ปลายกระบอกปืนยังคงจ่อไว้แบบนั้นอย่างไม่กลัวพลั้งมือ ร่างบางดิ้นพล่านพยายามหนีสัมผัสอุกอาจที่เกิดขึ้นในตอนนี้แต่ก็ทำได้ยากเพราะถูกพันธนาการ อิมแจบอมเลื่อนริมฝีปากลงมาขบเม้มตามลำคอของคนใต้ร่างอย่างรุนแรง รอยแดงมากมายผุดขึ้นเมื่อเขาทาบริมฝีปากลงไป เขาจะตีตราเพื่อให้พัคจินยองรู้ตัวว่าเป็นของเขาได้แค่คนเดียวเท่านั้น เสียงสะอึกสะอื้นที่เริ่มแผ่วลงไม่ได้ทำให้เขาสนใจ มือหนาค่อยๆวางปืนลงก่อนที่จะใช้มือเปล่าบังคับให้อีกคนเงยหน้าขึ้นรับจูบจากเขา ริมฝีปากที่บวมเจ่อเล็กน้อยนั้นพยายามปิดปากสนิทไม่ให้เขาแทรกลิ้นลุกล้ำเข้าไป แต่แน่นอนว่าเขาไม่ได้สนใจ... " นายชอบแบบนี้หรือไงจินยอง ฉันใจดีกับนายมาตลอดมันเลยไม่ถึงใจงั้นสิ " จินยองมองหน้าคนที่กำลังบีบแก้มเขาอย่างแรงด้วยน้ำตาที่ยังไหลริน เขาไม่คิดว่าแจบอมจะพูดแบบนี้กับเขา...แค่ตอนนี้ที่เหมือนว่ากำลังทำร้ายร่างกายกันเขาก็เจ็บจะแย่อยู่แล้ว ยังจะมาพูดตอกย้ำให้เจ็บช้ำใจเพิ่มขึ้นอีก เขาไม่กล้าพูดอะไรท...