หนี้รัก - 39
ริมฝีปากหยักพรมจูบตามลำคอขาวแผ่วเบาพร้อมกับเรียวนิ้วที่สอดเข้าไปในช่องทางอ่อนนุ่มอย่างใจร้อน แต่ถึงอย่างนั้นอีกคนก็ตอบรับสัมผัสของเขาได้ดี แล้วยิ่งดีกว่าเดิมเมื่อเขากดลงตรงจุดไวต่อสัมผัส...
" พ..พี่แจบอม..ตรงนั้น "
" ทำไมครับ? "
" ม...มัน..อื้อ "
แจบอมมองใบหน้าของคนที่กัดปากแน่นไม่ละสายตา จินยองยังดูยั่วยวนไปทุกท่วงท่าเหมือนเดิมไม่เปลี่ยน มือเล็กนั้นจิกเล็บลงกับบ่าเขาไว้แน่น ใบหน้าแดงซ่านไปหมด...เขาคิดว่าอีกคนคงรู้สึกเขินอายไม่น้อยแต่ความต้องการนั้นมีมากกว่า
จินยองขยับสะโพกช้าๆเมื่อควบคุมอารมณ์ตัวเองไม่ได้...ตอนนี้เขาต้องการมากกว่านี้...ต้องการแรงกว่านี้...ต้องการลึกกว่านี้
ภาพในหัวเริ่มชัดเจนขึ้น...ภาพในตอนที่เขากลืนกินตัวตนของแจบอมเข้าไปในกาย และตอนนี้เขาไม่รอช้าเลยที่จะทำแบบนั้น
" พ...พี่แจบอม ใส่เข้ามาเถอะนะครับ "
" ...แน่ใจนะ? "
" ครับ "
ร่างบางยืดตัวขึ้นพร้อมกับที่อีกคนจับแกนกายแข็งตึงขึ้นตั้งเตรียมพร้อมที่จะลุกล้ำเข้าไปในกายของอีกคน...แต่แล้วทุกอย่างก็ต้องหยุดชะงักไป
" ฉันว่าอย่าเพิ่งเลย "
" ค...ครับ? อะไรนะครับ? "
จินยองเอ่ยถามด้วยความตกใจที่จู่ๆอีกคนก็ดันตัวเขาให้พิงกับขอบอ่างก่อนจะขยับตัวเข้าใกล้ กดจูบลงที่ซอกคอแผ่วเบาพร้อมกับสอดเรียวนิ้วเข้ามาในช่องทางของเขาอีกครั้ง....แต่นั่นมันไม่ใช่สิ่งที่เขาต้องการ
" พี่แจบอม... "
" นายเชื่อฉันเถอะจินยอง เรื่องแบบนี้ฉันอ่อนโยนกับนายไม่ไหวหรอกนะ "
" แต่ว่า.... "
" ฉันไม่อยากทำร้ายนายมากไปกว่านี้ "
สิ้นคำนี้จินยองก็เอื้อมมือกดรั้งคอแกร่งให้ลงมารับจูบจากเขา เขาไม่ยอมเด็ดขาด...ต่อให้จะต้องโดนดุเขาก็ไม่สนใจ ในเมื่อตอนนั้นเขารู้สึกดี ตอนนี้ก็คงไม่ต่างกัน
ร่างสูงขยับสะโพกส่งตัวตนแข็งขืนนั้นให้สัมผัสกับอ่อนไหวของอีกฝ่าย ความเสียดเสียวที่แล่นปราดเข้ามามันทำเอาเขาแทบทนไม่ไหว...แต่ก็ไม่อยากทำอะไรมากไปกว่านี้เพราะกลัวจะทำให้อีกคนเจ็บปวด
ตอนนี้พัคจินยองเปราะบางเหลือเกิน...เขากลัวว่าถ้าแตะต้องผิดพลาดหรือรุนแรงไปก็อาจแตกร้าวได้ทุกเมื่อ
" อ...อื้อ "
ดวงตาเรียวรีมองใบหน้าของคนที่ส่งเสียงในลำคอแผ่วเบา มองเขาด้วยสายตายั่วยวน สะโพกกลมขยับตอบรับจังหวะจากเรียวนิ้วของเขาไม่ยอมหยุด ดูเหมือนว่าอีกคนก็ต้องการไม่ต่างจากไปจากเขา
" พี่แจบอม...ทำเหมือนตอนนั้นเถอะนะ "
" ไม่..อ่า... "
" นะครับ ผมยอมทุกอย่างเลย "
ร่างบางพลิกตัวขึ้นอีกครั้งเพราะทนไม่ไหวอีกต่อไป ขยับกายขึ้นคร่อมตักพร้อมกับจับแกนกายของอีกคนสอดเข้าใส่ในช่องทางของตัวเองอย่างลืมตัว...เขาเพียงแค่ทำตามความรู้สึกและภาพที่เห็นในหัว
ความจุกเสียดแล่นปราดไปทั่วร่างจนอึดอัดไปหมด ผิดกับอีกคนที่ขบกรามแน่นพยายามสะกดกลั้นอารมณ์ไม่ให้เผลอกระแทกกายเข้าใส่อีกคนเหมือนอย่างที่เคยทำ...พัคจินยองทำเกินไปแล้ว อิมแจบอมคิดว่าพัคจินยองไม่ควรมาเล่นกับไฟอย่างเขา
" จินยอง ฉันเตือนนายแล้วนะ "
" อ่า...แน่นไปหมดเลย "
" พูดอะไร...เงียบเลยนะ "
แจบอมพูดขึ้นก่อนจะรั้งคอจินยองให้โน้มมารับจูบจากเขาเพราะกลัวว่าจินยองจะพูดอะไรออกมาอีก บางครั้งก็ซื่อเกินไปจนพูดทุกอย่างตามที่คิด...ซึ่งนั่นมันอาจทำให้เขาสติหลุดได้
มือหนาบีบเค้นสะโพกกลมพร้อมกับออกแรงยกขึ้นเล็กน้อยเชิงบอกให้อีกคนเริ่มขยับกาย ครั้งนี้เขาจะให้จินยองเป็นคนคุมเกม...เพราะถ้าให้เขาเป็นคนจัดการจินยองอาจหวาดกลัวขึ้นมาได้
ร่างบางขยับกายตามที่อีกคนส่งจังหวะให้โดยที่ยังไม่ละจูบออก เรียวลิ้นที่ยังคงตวัดเกี่ยวกันนั้นยิ่งทำให้ความต้องการพุ่งสูงขึ้น แม้ว่าตอนนี้ลึกๆในใจจะเริ่มรู้สึกหวาดกลัวขึ้นมา...แต่จินยองก็ไม่สามารถหยุดตัวเองได้เลย
" อ..อ๊า..พี่แจบอม ผม... "
" อย่าพูดนะจินยอง "
" มัน..ส... "
" อย่าพูด "
มือหนากดหัวกลมให้ซุกลงกับบ่าเพราะกลัวว่าอีกคนจะพูดอะไรออกมา....เหมือนเขากำลังถูกเอาคืน ตอนนั้นจินยองขอให้เขาหยุดพูดแต่เขากลับแกล้งพูดเรื่อยไป พอมาคราวนี้จินยองกลับเอาแต่จะพูดอยู่ได้
" อื้ออออ เมื่อยแล้ว "
จินยองพูดเสียงอู้อี้เพราะถูกอีกคนกดหัวให้ซุกกับบ่า....แล้วเพราะแบบนี้เขาถึงรู้สึกปวดเมื่อย
แจบอมขยับถอนแกนกายออกแล้วจัดท่าทางให้อีกคนอยู่ในท่าคลานเข่า ค่อยๆขยับกายเข้าใกล้สอดใส่ตัวตนของตัวเองเข้าไปในช่องทางที่ตอดรัดเสียจนเขาต้องผ่อนลมหายใจอย่างสะกดกลั้น
ไม่ว่ายังไงก็ตามตอนนี้เขาหยุดไม่ได้แล้ว... แต่เขาจะพยายามอ่อนโยนให้มากที่สุด
" อ..อื้อ...มันลึกอ่า "
" อย่าพูดอะไรได้มั้ย... จะร้องก็ร้องไปแต่อย่าพูด "
" อ๊า... พี่แจบอม "
" อย่าเรียกชื่อฉันด้วย "
ร่างสูงขยับสะโพกเข้าใส่ช้าๆสองมือจับก้อนกลมขาวนุ่มแยกออกจากกันมองดูช่องทางสีอ่อนที่กำลังกลืนกินตัวตนของเขาเข้าไปช้าๆด้วยความรู้สึกที่ใกล้จะระเบิดเต็มทน ตอนนี้เขาเกร็งไปหมดแล้ว..แค่เสียงครางหวานๆนั่นเขาก็แทบจะแย่ อุตส่าห์ดึงความสนใจมาตรงนี้ก็กลับกลายเป็นอารมณ์ปะทุหนักเข้าไปอีก
และสติขาดผึงทันทีเมื่อคนใสซื่อพูดออกมาว่า...
" พี่แจบอม..อ่า..ใหญ่จัง...แรงอีกได้มั้ย "
แจบอมไม่รู้ว่าตอนที่พูดออกมาอีกคนรู้ตัวหรือเปล่า แต่ตอนนี้เขาไม่ไหวแล้ว...
มือหนาจับล็อคเอวบางพร้อมกระแทกกายถี่กระชั้นและรุนแรงขึ้นตามคำขอของอีกคน เสียงครางหวานๆนั้นเป็นตัวปลุกเร้าอารมณ์ชั้นดี...
ร่างบางสั่นไหวตามแรงกระแทกสองมือเกาะขอบอ่างไว้แน่นพร้อมกับภาพในหัวที่ดูจะชัดเจนขึ้นมาบ้าง....แต่นั่นก็ไม่เท่าความหวาดกลัวที่ค่อยๆเกาะกินในจิตใจ เขายอมรับว่ารู้สึกดี...แต่ลึกๆแล้วยังคงหวาดกลัวกับความรุนแรงและเสียงครางต่ำของอีกคนที่ดังออกมาเป็นระยะ แต่ถึงแม้ว่าจะหวาดกลัวแต่เขากลับรู้สึกไม่กล้าขัดใจ...เขาไม่อยากทำให้อิมแจบอมไม่พอใจ ลึกๆเขารู้สึกแบบนั้น...เขาไม่ควรทำให้อิมแจบอมไม่พอใจ
ร่างสูงโน้มตัวลงพรมจูบแผ่นหลังขาวเนียนทั้งที่ยังไม่หยุดขยับกาย ริมฝีปากหยักกดจูบที่ไหล่มนก่อนที่จะแลบลิ้นไล้เลียที่ใบหูของคนที่ยังคงส่งเสียงคราง
" ฉันรักนาย จินยอง ...อย่าหวาดกลัวฉันอีกเลยนะ "
" ผ..ผม..อื้อ..ผมก็รักพี่แจบอม "
แจบอมครางต่ำในลำคอพร้อมกับกระแทกกายเข้าใส่หนักหน่วงอีกครู่หนึ่งก่อนที่ความต้องการจะถูกปลดปล่อยเข้าไปในช่องทางที่ยังคงตอดรัด
อ่านต่อเด็กดีจ้า https://writer.dek-d.com/dek-d/writer/viewlongc.php?id=1602394&chapter=41
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น