TIME MACHINE-15
แจบอมผลักจินยองให้ลงนอนบนเตียงนุ่มก่อนจะตามไปทาบทับพร้อมกับบดขยี้จูบที่ริมฝีปากอิ่มอย่างเอาแต่ใจ
มือเรียวเกาะที่ไหล่กว้าง ใบหน้าเอียงรับจูบร้อนแรงของคนรัก...มันเป็นจูบที่เขาไม่เคยได้รับจากแจบอม
เรียวลิ้นอุ่นแทรกเข้าไปในโพรงปากก่อนจะดูดดึงลิ้นนุ่มของอีกฝ่าย มือหนาเริ่มปลดกระดุมเสื้อนอนสีฟ้าอ่อนอย่างรวดเร็วจนดูเหมือนอยากจะกระชากมันออกไปให้พ้น
จินยองได้แต่เกาะไหล่กว้างไว้แบบนั้นเพราะทำอะไรไม่ถูก..
" อ๊ะ!! แจบอม.. "
แจบอมกดจูบหนักๆสร้างรอยสีกุหลาบตามลำคอขาวก่อนจะไล่ลงมาเรื่อยๆถึงแผงอกที่กระเพื่อมขึ้นลงตามแรงหอบหายใจของอีกฝ่าย จินยองไม่ปล่อยมือจากไหล่ของแจบอมซ้ำยังจิกเล็บลงไประบายอารมณ์
อีกด้านของแจบอมที่เขาเห็นในวิดิโอกับตอนนี้ก็ยังต่างกัน...จินยองคิดว่าตอนนี้แจบอมยังดูเบาแรงกว่า
" อ๊าาา "
ลิ้นอุ่นตะหวัดเลียหยอกล้อกับยอดอกสีสวยสลับกับขบเม้มแรงๆเรียกเสียงครางของคนที่ยังจิกเล็บลงไหล่จนแสบไปหมด
แม้อารมณ์จะเตลิดมากแค่ไหน แต่แจบอมก็ยังยั้งตัวเองไว้ไม่ให้รุนแรงมากเกินไป
" ด...เดี๋ยว... "
" ถ้าอายก็หลับตา "
จินยองหลับตาปี๋ตามที่แจบอมบอกและปล่อยให้แจบอมจัดการกับกางเกงของตัวเองต่อไป
" อื้อ!! แจ...แจบอม อ๊าาา "
ร่างบางสั่นเทิ้มเมื่อสัมผัสชื้นแฉะแตะลงที่บริเวณช่องทางสีสวย มันเป็นสัมผัสที่เขารับมือไม่ไหว...
" พ...พอ... "
แจบอมลุกขึ้นมามองหน้าคนที่จิกหมอนหลับตาปี๋อยู่ก่อนจะโน้มตัวไปซุกไซร้ซอกคอขาวพร้อมกับสอดนิ้วเข้าไปในช่องทางของอีกฝ่าย
" อ๊ะ!! เจ็บ..แจบอม.. "
" ฉันหยุดไม่ได้แล้วจินยอง... ทนหน่อยนะ "
แจบอมค่อยๆชักนิ้วเข้าออกช้าๆพลางดูดเม้มยอดอกสีสวยดึงความสนใจจากคนที่เริ่มดิ้นหนีสัมผัสจากเรียวนิ้ว
ร่างบางสั่นเทิ้มตามแรงของเรียวนิ้วที่กระแทกเข้าใส่เข้ามาในกาย ใบหน้าเชิดขึ้นพลางกัดปากกลั้นเสียงครางเอาไว้ มือเรียวจิกหมอนแน่น....
ภาพเหล่านั้นมันทำให้แจบอมทนไม่ไหว... จินยองปลุกเร้าอารมณ์เขาได้มากกว่าที่คิด
แจบอมผละตัวลุกออกไปหยิบถุงยางอนามัยที่ซ่อนไว้ในกระเป๋าเงินออกมาก่อนจะรีบแกะซองแล้วสวมใส่อย่างรวดเร็ว
" พร้อมนะ... "
" อื้อ... "
" มันจะเจ็บมาก...ถ้าไม่ไหวก็กัดไหล่ฉันไว้ "
สิ้นคำพูดของแจบอม จินยองก็ผวาตัวขึ้นกอดแจบอมไว้แน่น...ความเจ็บและความอึดอัดที่ช่องทางของตัวเองกำลังเข้าโถมจนจะทนไม่ไหว
" ฮึก...แจบอม.. "
" อ่า...ทำไมมันแน่นงี้อ่ะ "
" เจ็บ..ฮึก... "
จินยองกัดที่ไหล่กว้างอย่างแรงเพราะความเจ็บมันมากขึ้นทุกครั้งที่แจบอมกดกายเข้ามา เขาไม่รู้ว่าเมื่อไหร่ความเจ็บนี้มันจะสิ้นสุด...
แจบอมกัดปากตัวเองเพราะความเจ็บที่ไหล่และความคับแน่นของช่องทางอ่อนนุ่มที่ตอดรัดจนขยับไม่ได้
" อย่าเกร็ง...เชื่อใจฉันนะ "
" เจ็บ...ฮือออ "
" ฉันรักนายนะจินยอง... "
จินยองเงยหน้าขึ้นจูบกับคนที่กำลังกดกายเข้ามาช้าๆ มือเรียวจิกลงกับท่อนแขนแกร่ง...มันเจ็บจนจะไม่ไหว
" อ่า... "
เสียงทุ้มครางเบาๆในลำคอเมื่อเข้ามาได้สุดก่อนจะจูบซับน้ำตาที่ไหลพรากออกมาจากดวงตากลม....
" ไหวมั้ย... "
" ฮึก...ไหว... "
แจบอมจูบเบาๆที่ริมฝีปากอิ่มก่อนจะเริ่มขยับกายเข้าใส่เป็นจังหวะช้าๆ...ทั้งที่ความคับแน่นนั้นกำลังจะทำให้เขาคุมตัวเองไม่อยู่ก็ตาม
ร่างบางขยับไปตามแรงกระแทกของร่างสูงที่เหมือนจะเริ่มรุนแรงและเร็วขึ้นจนตัวเขาขยับขึ้นลงด้วยจังหวะที่เร็วตาม
ท่อนแขนแกร่งตอนนี้มีแต่รอยเล็บที่ทั้งจิกทั้งข่วนจนเลือดเริ่มซึมออกมา แต่ความเจ็บแค่นี้คงเทียบไม่ได้กับที่จินยองได้รับในตอนนี้
" แจบอม...อื้อออ "
ใบหน้าหวานสะบัดไปมาเพราะความรู้สึกที่ยากจะอธิบาย...เขาไม่เจ็บแล้ว แต่มันรู้สึกอีกอย่างแทน..
แต่เสียงครางหวานๆที่คอยเรียกชื่อแจบอมมันกำลังดึงอีกด้านของแจบอมออกมา...
" จินยอง...นายอยากเห็นอีกด้านของฉันจริงเหรอ? "
" อื้อ "
" ได้.. แต่ถ้าไม่ไหวบอกนะ "
" ทำไม..อ๊าาา!! แจบอมมมม!!! "
จู่ๆแจบอมก็เปลี่ยนจังหวะเป็นที่รุนแรงอยู่แล้วกลายเป็นรุนแรงและหนักหน่วงมากขึ้น จินยองได้แต่ส่งเสียงครางพร้อมกับจิกเล็บลงที่แผ่นหลังกว้างระบายความเจ็บที่แจบอมกำลังทำอยู่บริเวณซอกคอ แรงกัดและดูดเม้มนั้นทำให้จินยองกลัว...แต่ก็ยังอดทนปล่อยให้มันเป็นไป
" จินยอง..อ่า..กลัวหรือเปล่า? "
" เจ็บ...อ๊าาา แจบอม... "
แรงกระแทกที่ดูเหมือนจะรุนแรงเกินไปทำเอาจินยองอยากยอมแพ้....แต่เหมือนว่าเขาเองก็หยุดตัวเองไม่ได้เช่นกัน
แจบอมกดข้อมือเล็กตรึงไว้กับเตียงก่อนจะกระแทกกายเข้าใส่รุนแรงจนเหมือนจะลืมไปแล้วว่าเป็นครั้งแรกของจินยอง ปลายลิ้นอุ่นไล้เลียตามใบหูพลางขบเม้มเบาๆก่อนจะบดขยี้จูบที่ริมฝีปากอิ่มอีกครั้ง
มือหนารวบข้อมือทั้งสองข้างของคนใต้ร่างไว้ด้วยมือเดียว ก่อนที่มือข้างที่ยังว่างจะไปรูดรั้งแกนกายของอีกฝ่ายเร็วๆจนน้ำขาวขุ่นพุ่งออกมาเปรอะเต็มมือ
จินยองส่งเสียงครางดังอย่างไม่อาย ใบหน้าเชิดขึ้นตามแรงอารมณ์...เขาแทบจะขาดใจอยู่แล้ว
แจบอมถอนแกนกายออกก่อนจะจับร่างบางให้อยู่ในท่าคลานเข่าแล้วกดสะโพกกลมไว้พร้อมกับดันแกนกายเข้าใส่เต็มแรงจนอีกฝ่ายผวาร้องเสียงดัง
ตอนนี้แจบอมเริ่มจะคุมตัวเองไม่อยู่แล้ว...
มือหนาฟาดลงที่สะโพกกลมที่กระเพื่อมตามแรงกระแทกก่อนจะบีบเค้นอย่างแรงพร้อมกับกระแทกกายเข้าใส่ถี่รัวอีกครั้ง
เสียงครางของจินยองเป็นตัวกระตุ้นอารมณ์ของเขาอย่างดี...
จินยองหมอบตัวซุกหน้ากับหมอนอย่างหมดแรง...เขาไม่คิดว่าแจบอมจะรุนแรงขนาดนี้ มันทั้งเจ็บทั้งเสียวอย่างบอกไม่ถูก..
" อ่า..จินยอง "
ร่างสูงกระแทกกายเข้าย้ำแรงๆสองสามครั้งก่อนจะโน้มตัวลงไปจูบซับเหงื่อที่ซึมตามขมับของคนรักที่ยังส่งเสียงครางเบาๆและหอบหายใจถี่รัว
แจบอมถอนแกนกายออกช้าๆก่อนจะถอดถุงยางโยนทิ้งไปอย่างมักง่าย...เขาเองก็แทบหมดแรง
" ไหวมั้ย? "
" ฮึ.. "
จินยองตอบกลับเบาๆในลำคอทั้งที่ยังหลับตาอยู่ก่อนจะปล่อยตัวเองให้หลับไปทั้งแบบนั้น...เขาหมดแรงแล้ว
" อ้าว...หลับเลยเหรอ.. "
แจบอมอมยิ้มก่อนจะจูบเบาๆที่ริมฝีปากอิ่มของคนที่นอนคว่ำหน้าหันมาทางเขา
ทั้งที่เขายังยั้งไว้...แต่จินยองก็หมดแรงซะขนาดนี้ แต่ก็ถือว่าเก่งเหมือนกันที่ทนได้
เห็นทีงานนี้แจบอมคงจะหลงจินยองหนักกว่าเดิมซะแล้ว....
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น