รักนะ คุณแฟนเก่า - 14

" ถ้าอย่างนั้น...ก็ช่วยรักหนูในแบบที่เราสองคนกำลังต้องการได้มั้ย...พี่แจบอม "



ร่างบางขยับกายเล็กน้อยพร้อมกับยกหัวขึ้นกดจูบที่สันกรามของคนที่พยายามสะกดอารมณ์ตัวเอง




" ทำสิ...รักหนูในแบบที่พี่เคยทำไง "


" จินยอง..พูดอะไรออกมา "



ปาร์คจินยองโน้มคออีกคนให้ลงมาก่อนจะแทรกลิ้นเข้าไปในโพรงปากพร้อมกับแตะลิ้นลงที่ลิ้นของอีกฝ่ายเบาๆ เรียวแขนขาวยังคงโอบรอบคอของคนบนร่างเอาไว้



มือหนาจับใบหน้าของคนใต้ร่างให้เอียงปรับองศาก่อนจะตะหวัดลิ้นเกี่ยวกับลิ้นนุ่มที่กำลังซุกซน พร้อมกันกับมือเล็กที่ค่อยๆผละออกจากลำคอแกร่งแล้วเลื่อนลงมาปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตของร่างสูงช้าๆก่อนจะแหงนหน้าขึ้นปล่อยให้ริมฝีปากหยักกดจูบตามลำคอ



แต่จู่ๆอิมแจบอมก็หยุดการกระทำ...




" ก่อนที่พี่จะหยุดไม่ได้...แน่ใจแล้วใช่มั้ยที่จะทำแบบนี้ "



ปาร์คจินยองไม่ตอบคำถามแต่กลับถอดเสื้อเชิ้ตที่ถูกปลดกระดุมทุกเม็ดออกจากตัวของอิมแจบอมก่อนจะมาปลดกระดุมเสื้อของตัวเองบ้าง



เขาเลือกที่จะไม่ใช้คำพูดในการตอบคำถาม...



และทันทีที่ปาร์คจินยองปลดกระดุมจนครบ อิมแจบอมก็โน้มหน้าลงกดจูบอีกครั้งพร้อมกับไล้มือลงไปปลดเข็มขัดกางเกงของปาร์คจินยอง




ในเมื่อเขาพยายามจะหยุดตัวเอง แต่ปาร์คจินยองกลับเรียกร้องให้เขาทำมัน...และตอนนี้เขาก็หยุดตัวเองไม่ได้อีกต่อไปแล้ว



" อ๊ะ "



ร่างบางขยับกายเล็กน้อยให้คนที่กำลังดูดเม้มยอดอกของเขาดึงกางเกงออกจากตัวไป



หัวสมองเขาขาวโพลนไปหมด...ในตอนนี้เขาไม่คิดถึงเรื่องอะไรอีกแล้ว




ปลายลิ้นอุ่นตะหวัดเลียยอดอกสีสวยช้าๆก่อนจะลากลิ้นลงเรื่อยๆจนถึงแกนกายแข็งตึงของคนใต้ร่าง



มือหนากอบกุมไว้เบาๆก่อนจะค่อยๆแตะลิ้นไล้เลียลงตรงส่วนหัวมนช้าๆแต่อีกฝ่ายกลับร้องครางเสียงดังพร้อมกับจิกแขนเขาไว้แน่น




ร่างบางส่งเสียงครางดังขึ้นเมื่อความรู้สึกอุ่นในโพรงปากของอีกคนเข้าครอบครองแกนกายของเขา มือเล็กจิกเกร็งกับท่อนแขนแกร่งที่จับอยู่ตรงสะโพกกฃ



สัมผัสของอิมแจบอมที่เขาห่างหายมานานกำลังจะทำให้เขาเป็นบ้า....



ตากลมปรือขึ้นมองเพดานห้องพลางหอบหายใจเมื่อความเสียดเสียวจากริมฝีปากของอีกคนยังคงปรนเปรอให้กับเขา



ร่างสูงถอนปากออกจากแกนกายก่อนจะใช้มือกอบกุมพร้อมกับรูดรั้งแกนกายเป็นจังหวะ




" อ๊าาา อื้อ..พ..พี่แจบอม "



ร่างบางบิดเร้าไปมาเล็กน้อยเมื่อสัมผัสชื้นแฉะของปลายลิ้นนั้นแตะลงที่ช่องทางสีสวยพร้อมกับมือหนาที่รูดรั้งแกนกายเขาถี่รัวขึ้นเรื่อยๆ



สะโพกกลมยกขึ้นรับสัมผัสจากเรียวลิ้นที่ตะหวัดเลียตรงช่องทางนั้นช้าๆก่อนจะเปลี่ยนเป็นสอดก้านนิ้วเข้าไป




" อื้อ!! เจ็บ...พี่แจบอม.. "



อิมแจบอมไม่ตอบอะไรอีกแล้ว...ใจของเขาเต้นแรงจนเหมือนจะระเบิดออกมาเมื่ออีกฝ่ายร่อนเอวรับสัมผัสจากนิ้วของเขาทั้งที่ปากยังบ่นว่าเจ็บอยู่ตลอด




" พี่แจบอม..เร็วๆ..เร็ว..อื้อออ"



มือหนารูดรั้งแกนกายเร็วขึ้นจนอีกฝ่ายปลดปล่อยออกมาก่อนจะปาดนิ้วลงที่คราบน้ำสีขาวขุ่นที่เปรอะหน้าท้องของอีกฝ่ายแล้วจัดการป้ายลงที่ช่องทางสีสวย




" พร้อมนะ '


" อื้อ "



อิมแจบอมกดจูบที่ริมฝีปากนุ่มพร้อมกับค่อยๆดันแกนกายเข้าไปในช่องทางที่คับแน่นช้าๆ




" อื้อ!!! ...เจ็บ..พี่... "


" อ่า...อีกนิดนะจินยอง "



ปาร์คจินยองหลับตาจิกเล็บลงกับไหล่กว้างพลางกัดปากแน่นเพราะความเจ็บ เขาห่างหายจากเรื่องพวกนี้มานานจึงไม่แปลกอะไรที่จะรู้สึกไม่คุ้นชินเหมือนก่อน




อิมแจบอมผ่อนลมหายใจเมื่อดันแกนกายเข้าสุดทางก่อนจะโน้มลงกดจูบซับน้ำใสๆที่ซึมออกมาตรงหางตาของคนใต้ร่าง




" พี่แจบอม...หนูเจ็บ "



ตากลมปรือขึ้นมองคนที่กำลังโน้มหน้าลงกดจูบที่ซอกคอของเขาพร้อมกับค่อยๆขยับกายช้าๆเพื่อให้เขาปรับตัว




" พี่รักหนูนะจินยอง "


" อ..อื้อ "


" กลับมาหาพี่ได้มั้ย "



ปาร์คจินยองไม่ตอบคำถามแต่เลือกที่จะโน้มคอคนที่กำลังขยับสะโพกช้าๆนั้นลงมาบดจูบอย่างรุนแรง




" จะบ้าตายแล้วนะ รักหนูแรงๆเหมือนอย่างที่เคยทำสักทีสิ "




เพียงแค่น้ำเสียงและสายตาเย้ายวนที่ถูกส่งออกมาจากคนใต้ร่างก็ทำเอาอิมแจบอมแทบขาดสติ



สะโพกหนาเริ่มขยับเร็วขึ้นพร้อมกับโน้มหน้าลงไปบดจูบริมฝีปากนุ่มหยุ่นนั่นอีกครั้ง มือเล็กยังคงจิกเล็บลงกับไหล่กว้างแต่สะโพกกลมนั้นร่อนรับกับสัมผัสที่ถูกส่งมา




อิมแจบอมกระแทกกายเร็วขึ้นเมื่อเห็นว่าคนใต้ร่างกำลังสวนสะโพกรับสัมผัสพร้อมกับรูดรั้งแกนกายของตัวเองอีกครั้ง



เสียงครางหวานๆของปาร์คจินยองที่เขาไม่ได้ยินมานานมันทำให้เขาอยากฟังไปนานๆ แต่ก็สู้ความคับแน่นของช่องทางสีสวยนั้นไม่ไหว




ร่างบางกระตุกเกร็งพร้อมกับปลดปล่อยออกมาอีกครั้งก่อนจะผวาเกาะบ่ากว้างไว้แน่นเมื่อจู่ๆร่างสูงก็กระแทกกายหนักหน่วงและถี่รัวจนเขาตั้งตัวไม่ทัน



และเพียงไม่นานก็ปลดปล่อยออกมาเต็มช่องทางของเขา...




มือหนาลูบกลุ่มผมสีดำชื้นเหงื่อของคนใต้ร่างเบาๆก่อนจะอมยิ้มเมื่อเห็นว่าอีกคนกำลังจะหนีหลับไป




" จินยอง "


" อื้อ "


" พี่รักหนูนะ "


" หนู.... "



อิมแจบอมหัวเราะเบาๆเมื่ออีกคนหลับไปซะดื้อๆทั้งที่ยังพูดไม่จบประโยค



แม้จะมีความสุข...แต่เขาก็อดกังวลไม่ได้




วันพรุ่งนี้...มันจะเป็นยังไง...