หนี้รัก - 17

ร่างหนาขยับยกตัวคนบนตักขึ้นไปบนเตียงก่อนจะค่อยๆวางร่างเล็กลงนอนราบกับเตียงโดยที่ยังไม่ละจูบออก



แจ็คสันค่อยๆปลดเปลื้องเสื้อผ้าของตัวเองออกก่อนแล้วจึงเริ่มจัดการกับเสื้อผ้าของคนใต้ร่าง เขาไม่ใช่คนที่จะพิรี้พิไรกับเรื่องพวกนี้สักเท่าไหร่ บางครั้งเซ็กส์ของเขาจึงดูจะรีบร้อนมากไปหน่อย



แต่ครั้งนี้...เขาอยากให้มันยาวนาน




" อ...อ่ะ ฮื่อ "



ยองแจแอ่นตัวเล็กน้อยเมื่อปลายลิ้นของแจ็คสันแตะลงที่ยอดอกพร้อมกับไล้วนช้าๆโดยที่มืออีกข้างก็สะกิดหยอกล้อร่วมด้วย แจ็คสันอยากจะค่อยๆละเลียดชิมความหวานจากร่างกายของยองแจให้มากกว่านี้เพราะในคืนนั้นทุกอย่างดูจะรีบร้อนไปหมด



ร่างเล็กหอบหายใจรู้สึกปั่นป่วนในช่องท้องไปหมดเมื่ออีกคนลากลิ้นลงต่ำไปยังส่วนอ่อนไหวที่ตอนนี้เริ่มแข็งตัว ความเนียมอายที่ควรจะมีตอนนี้หายไป...เพราะเขาเองก็ต้องการ 




" ฮื่อ...คุณ..แจ็คสัน..อ๊า "



ทันทีที่ปลายลิ้นแตะลงที่ส่วนปลายลากไล้เลียตามรอยแยกช้าๆอีกคนก็ส่งเสียงออกมาอย่างห้ามไม่ได้ ความรู้สึกภายในมันปั่นป่วนไปหมด หน้าท้องหดเกร็งเมื่ออีกคนส่งตัวตนของเขาเข้าไปในโพรงปากพร้อมกับเริ่มรูดรั้งช้าๆ



สัมผัสที่ไม่คุ้นชินมาก่อนกำลังเล่นงานให้อารมณ์และความตื่นเต้นพลุ่งพล่านไปกว่าเดิมจนจะควบคุมไม่ได้ เขารีบดันหัวของอีกคนให้ออกห่างทันทีเมื่อรู้ว่าตัวเองทนความเสียวซ่านนี้ไม่ไหว



แจ็คสันขยับตัวขึ้นไปจูบกับคนที่ส่งเสียงครางเบาๆพร้อมกับฝ่ามือที่รูดรั้งแกนกายของอีกฝ่ายเป็นจังหวะถี่รัวและเพียงไม่นานยองแจก็ปลดปล่อยออกมาจนเลอะเต็มมือของเขาและหน้าท้องขาวเนียน



ร่างหนาปาดนิ้วที่คราบน้ำรักก่อนจะป้ายลงที่ช่องทางสีอ่อนและสอดใส่นิ้วเข้าไปช้าๆโดยที่อีกคนก็เริ่มจะดิ้นหนีเขาเช่นกัน



" คุ...คุณแจ็คสันครับ "


" ทนหน่อยนะครับ...ผมหยุดไม่ได้แล้ว "


" อ...อื้อ "



ร่างเล็กสั่นเทิ้มไปตามจังหวะที่อีกคนส่งให้ ความเจ็บแปรเปลี่ยนไปเป็นความเสียดเสียวเมื่ออีกคนกดนิ้วย้ำตรงจุดไวต่อสัมผัสอย่างต่อเนื่องจนเขาเก็บเสียงครางเอาไว้ไม่ไหว



เพียงไม่นานแจ็คสันก็ถอนนิ้วออกแล้วแทนที่ด้วยอะไรที่ใหญ่กว่านั้น และแน่นอนว่ายองแจเริ่มต่อต้านตามสัญชาตญาณ




" อ๊ะ!! ผมเจ็บ "


" อ่า...ทนนะครับ "


" อื้อ..อย่าเพิ่งนะ "



ยองแจใช้มือดันหน้าท้องแกร่งให้ออกห่างเมื่อความจุกเสียดและเจ็บแสบนั้นกำลังเข้าเล่นงาน จิกเล็บลงที่แผ่นหลังแกร่งอย่างแรงก่อนจะกรีดร้องออกมาอย่างดังเมื่อแจ็คสันกระแทกกายเข้าไปทีเดียวจนสุด



แจ็คสันโน้มตัวลงจูบปลอบโยนคนใต้ร่างที่เริ่มร้องไห้ออกมา ก่อนจะเริ่มขยับสะโพกช้าๆเป็นจังหวะที่ดูอ่อนโยนเพื่อให้อีกคนได้ปรับตัว สายตาคมมองร่างกายขาวเนียนของคนใต้ร่างแล้วก็พาให้อารมณ์เริ่มพลุ่งพล่านรุนแรงมากกว่าเดิม




เมื่อเห็นว่าอีกคนเริ่มปรับตัวและคล้อยตามเขาก็เริ่มเพิ่มจังหวะถี่ขึ้นจนร่างเล็กสั่นไหวไปตามแรง เรียวแขนสอดคล้องคอเขาเอาไว้ ส่งเสียงครางหวิวตามจังหวะของเขาไม่ยอมหยุด




" อ่า...คุณยองแจแน่นมากเลยครับ "


" อ...อย่านะครับ อย่าพูด "


" มันดีมากจริงๆเลยครับ..อือ "


" อ๊า!!! เบาๆ..เบา..อื้อออ "



ร่างเล็กเอ่ยร้องห้ามเมื่ออีกคนกำลังจะรุนแรงมากขึ้นจนเขารับไม่ไหว แต่มันก็ไม่ได้ทำให้อีกคนเบาแรงลงเลย



" ผมขอโทษ..ผมไม่ไหวแล้ว "


" เบา...อ๊าาา คุณแจ็คสัน...อื้อ "


" คุณยองแจ...อ่า ทนอีกนิดนะครับ "



แจ็คสันโน้มตัวลงซุกหน้ากับซอกคอขาว ดูดเม้มแน่นพร้อมกับกระแทกกายเข้าใส่รัวเร็วและหนักหน่วงจนเสียงเล็กๆนั้นร้องครางไม่เป็นภาษา



และสุดท้ายเขาก็ค่อยๆผ่อนแรงและหยุดการกระทำ...




เสียงหอบหายใจปนเสียงครางแผ่วดังเป็นระยะ แจ็คสันยืดตัวขึ้นมองคนใต้ร่างที่ตอนนี้นอนหลับตาหอบหายใจอย่างหมดแรง



เขารู้ว่ามันไม่ควร...และยองแจคงต้องเจ็บมากแน่ๆ



แต่ทว่า....




" อีกรอบไหวมั้ยครับคุณยองแจ "








อ่านต่อเด็กดีจ้า https://writer.dek-d.com/dekd/writer/viewlongc.php?id=1602394&chapter=18