หนี้รัก - 28
ร่างสูงขยับตัวหยิบกางเกงขายาวที่เพิ่งถอดมันออกไปนั้นมามัดข้อมือทั้งสองข้างของอีกฝ่ายเอาไว้แล้วจับกดไว้เหนือศีรษะ
มือหนาเลื่อนไปปลดกระดุมเสื้อของอีกคนออกก่อนจะกดจูบแผ่วเบาที่แผ่นอกบาง ก่อนที่เรียวลิ้นชื้นจะลากไล้ไปที่ยอดอกสีอ่อนตวัดลิ้นเลียสลับดูดเม้มจนคนโดนกระทำเริ่มขยับกายเล็กน้อย แต่เขาก็ไม่ได้หยุดการกระทำ... ริมฝีปากหยักกดจูบที่ซอกคอขาวสร้างรอยสีกุหลาบเอาไว้พร้อมกับฝ่ามือที่ลูบลงตรงส่วนกลางลำตัวของคนใต้ร่างเบาๆแล้วไล้มือไปลูบตามเรียวขาเนียนนุ่มนั้นช้าๆโดยที่อีกคนยังคงไม่รู้สึกตัว
จนกระทั่ง....
" อ..อื้อ....ค..ใคร!!? คุณอิมหรือเปล่า!!? "
ร่างบางผวาดีดตัวลุกขึ้นพร้อมกับฝ่ามือที่จะดึงผ้าปิดตาออกแต่ก็ถูกรั้งมือไว้พร้อมกับแรงกดของอีกคนที่ทาบทับกายลงมา ข้อมือทั้งสองข้างที่ถูกมัดเข้าไว้ด้วยกันตอนนี้ถูกกดไว้เหนือศีรษะ สัมผัสจากริมฝีปากอุ่นนั้นกดจูบตามซอกคอของเขาไม่ยอมหยุด
แต่ตอนนี้เขากำลังกลัว.... เขาไม่รู้เลยว่าตอนนี้คนที่กำลังกระทำนั้นเป็นใคร และทำไมถึงมาทำอะไรแบบนี้กับเขาได้ เขาพยายามคิดว่าเป็นอิมแจบอม แต่อิมแจบอมก็ไม่เคยมาทำอะไรแบบนี้กับเขาเลยสักครั้ง
และเพราะร่างกายที่สั่นเทานั้นจึงทำให้มาเฟียหนุ่มที่นึกสนุกอยู่ต้องเอ่ยกระซิบข้างหูเพื่อให้อีกคนเลิกกลัว
" ฉันเอง...ไม่ต้องกลัวนะ "
" คุณอิม...ฮึก "
" อย่าร้องไห้...เก็บเสียงไว้ครางดีกว่า "
" ทำไมผม.... "
" นอกจากเรียกชื่อฉันแล้ว ฉันไม่อนุญาตให้นายพูดอย่างอื่น อ่อ...ไม่ต้องแกะผ้าออกล่ะ "
จินยองเงยหน้าตามแรงจับของอีกคนเพื่อรับจูบเร่าร้อนที่ส่งมาให้แบบไม่ทันตั้งตัว ส่วนกลางของลำตัวที่กำลังสัมผัสกันในตอนนี้ทำเอาเขาต้องบดจูบกลับไปอย่างห้ามตัวเองไม่ได้ ความเสียดเสียวที่ได้รับมันเพิ่มมากขึ้นเมื่อได้รู้ว่าอีกคนเป็นอิมแจบอม แต่กลับมองไม่เห็นเลยว่าอีกคนกำลังคิดจะทำอะไร
ฝ่ามือหนาลูบไปตามเรียวขาเนียนนุ่ม เรียวลิ้นยังคงตวัดเลียยอดอกที่แข็งชันอยู่ไม่ยอมหยุด เสียงครางหวานๆที่เล็ดลอดออกมาจากริมฝีปากสีแดงอ่อนนั้นเขาอยากจะฟังมันไปเรื่อยๆ ริมฝีปากหยักจูบต่ำลงมาที่หน้าท้องแบนราบก่อนจะไล้ลิ้นเลียเบาๆแล้วลากลงมาที่ส่วนอ่อนไหวที่ตอนนี้แข็งตัวเต็มที่ ปลายลิ้นแตะลงตรงส่วนปลายเบาๆเรียกเสียงครางของอีกคนให้ดังขึ้น
แต่แล้วเขาก็หยุดการกระทำ....
จินยองใจเต้นรัวด้วยความตื่นเต้นที่จู่ๆอีกคนก็หยุดการกระทำ เขาไม่รู้เลยว่าตอนนี้แจบอมกำลังจะทำอะไร เขาไม่สามารถรู้ได้เลยจนกว่าอีกคนจะเริ่มการกระทำ
จนกระทั่ง...
" อ๊ะ!! อ๊า!! "
แรงจากฝ่ามือที่จับขาของเขาทั้งสองข้างให้ชันขึ้นพร้อมกับสัมผัสชื้นแฉะที่แตะลงที่ช่องทางสีอ่อนนั้นกำลังจะทำให้เขาคลั่ง
ยามที่ปลายลิ้นตวัดเลียเขาก็เผลอร้องครางออกมาอย่างไม่อาย ร่างกายบิดเร้าเพราะความเสียดเสียวที่ได้รับก่อนที่ปลายลิ้นอุ่นนั้นจะตวัดเลียถี่รัวแล้วเปลี่ยนเป็นสอดเรียวนิ้วเข้ามาแทนที่ ยามที่อีกคนกดนิ้วย้ำตรงจุดไวต่อสัมผัสเขาก็ต้องจิกเล็บลงกับผ้าปูที่นอนอยู่แบบนั้น
" นายรู้สึกดีมั้ยจินยอง "
" ครับ..คุณ..อ๊า..คุณอิม "
" เรียกฉันว่าพี่แจบอมสิ "
" แต่ว่า.... "
" เรียกสิ "
" อื้อ!! "
ร่างสูงกดนิ้วย้ำเป็นจังหวะถี่รัวพยายามให้อีกคนเอ่ยเรียกชื่อตัวเองด้วยสรรพนามที่ต่างออกไป ตอนนี้เขาไม่อยากถูกเรียกว่าคุณอิมเพราะมันไม่ต่างกับคนอื่นๆที่ใช้เรียกกัน ตอนนี้เขาอยากให้มันเป็นกรณีพิเศษ...
" เรียกสิ "
" แต่..อ๊า...คุณอิม "
เมื่อเห็นว่าอีกคนยังคงไม่ยอมเรียก เขาจึงหยุดการกระทำเอาไว้เท่านั้นแล้วจับยกคนตัวเล็กให้ขึ้นไปนอนหนุนหมอนเอาไว้ก่อนจะปลดผ้าที่มัดข้อมือออกแล้วขยับไปมัดไว้กับหัวเตียงแทน
สะโพกหนาขยับส่งแกนกายของตัวเองให้สัมผัสก้บแกนกายของอีกคนช้าๆ ทุกสัมผัสมันเร่าร้อนไปหมดจนเขาเองก็แทบทนไม่ไหว แต่เขาจะยังไม่ทำอะไรทั้งนั้น
" เรียกฉันว่าพี่สิ อ่า... "
" ผม..ผมไม่ไหวแล้ว อื้อ "
" ถ้านายไม่เรียก ฉันจะไม่ทำต่อ "
จินยองกัดปากตัวเองแน่น แม้เขาจะไม่เห็นสีหน้าของแจบอมตอนนี้แต่น้ำเสียงนั้นชัดเจน แจบอมเองก็ต้องการไม่ต่างกัน เพียงแค่รอให้เขาเรียกแบบนั้นออกไป...ซึ่งเขาไม่กล้า
" คุณอิมครับ...อ๊า ใส่เข้ามาเถอะนะ "
" ไม่ เรียกก่อนสิ "
" แต่...อ๊า ผมไม่....อื้อออ "
ตาเรียวมองคนใต้ร่างที่ตอนนี้กัดปากตัวเองแน่นเพราะเขาขยับสะโพกเร็วขึ้นก่อนที่จะเปลี่ยนเป็นเม้มริมฝีปากเมื่อเขาผ่อนแรงลง และเขารู้ว่าอีกคนจะต้องยอมเรียก....
" อ๊า... "
" จะเสร็จแล้วเหรอ? ไวจัง "
ร่างบางบิดเร้าเมื่ออีกคนกดนิ้วลงที่ส่วนปลายปริ่มน้ำแล้วเริ่มชักรูดอย่างเนิบนาบ แต่กลับไม่ยอมทำอะไรให้มันเสร็จสิ้น.....และเขาไม่ไหวแล้ว
" พ...พี่แจบอม อื้อออ ใส่เข้ามาเถอะนะ ขอร้อง "
อิมแจบอมกระตุกยิ้มมุมปากก่อนจะคลายมือออกจากแกนกายของอีกฝ่ายแล้วเปลี่ยนมาเป็นรูดรั้งแกนกายของตัวเองเพื่อเตรียมพร้อม แต่อีกคนดูจะใจร้อนเพราะขยับกายไปมาเรียกร้องหาเขาไม่ยอมหยุด....
" พ...พี่แจบอม หายไปไหนล่ะครับ "
จินยองร้องเรียกหาเมื่อจู่ๆสัมผัสของอีกคนก็หายไป เพราะมองไม่เห็นเลยตื่นเต้นไปซะหมด
จนกระทั่ง....
" อ๊า!!!...อื้อ!! "
เสียงที่หวีดร้องขาดห้วงไปเมื่อถูกริมฝีปากหยักบดขยี้จูบรุนแรง แม้จะตกใจและจุกเสียดที่จู่ๆอีกคนก็กระแทกกายเข้ามารวดเดียวจนเขาไม่ทันตั้งตัว แต่ความเร่าร้อนของอีกคนนั้นสามารถทำทำให้เขาลืมความรู้สึกอื่นๆไปได้เสมอ แม้ตอนนี้จะรู้สึกเหมือนริมฝีปากบวมเจ่อไปแล้วก็ตาม....
" ฉันคิดถึงนาย พัคจินยอง "
เสียงทุ้มปนหอบนั้นกระซิบที่ข้างหูทั้งที่ยังคงกระแทกกายเข้าใส่ไม่ยอมหยุด ฝ่ามือหนารูดรั้งแกนกายของเขารัวเร็วจนเขาปลดปล่อยออกมาก่อนอย่างห้ามไม่ได้
" พี่...อื้อ..พี่แจบอม อ๊า "
" จินยอง..นายนี่..อ่า "
ร่างสูงส่งเสียงครางต่ำก่อนจะค่อยๆผ่อนแรงลงแล้วถอนแกนกายออกจนอีกคนยกสะโพกขึ้นตามอย่างเสียดาย
" อ..ออกทำไมเหรอครับ......พี่แจบอม อย่าเงียบสิ "
อิมแจบอมอมยิ้มเมื่อเห็นว่าอีกคนร้องเรียกหาเขาอีกครั้งก่อนจะโน้มหน้าลงไปตวัดลิ้นเลียยอดอกสีอ่อนช้าๆแล้วลากลิ้นไล้ขึ้นไปตามลำคอจนถึงใบหู เสียงครางหวิวของคนที่ถูกพันธนาการดังคลออยู่ทุกครั้งที่เขาเริ่มสัมผัส
" อื้อ พี่...พี่แจบอม "
" เรียกบ่อยๆสิ เด็กดี "
" อ๊า...พี่แจบอม "
แจบอมครางต่ำก่อนจะสอดใส่แกนกายเข้าไปอีกครั้งแล้วขยับเป็นจังหวะหนักหน่วงตามแรงอารมณ์ ฝ่ามือที่จับล็อคเอวบางค่อยๆเลื่อนขึ้นไปแตะที่ริมฝีปากอิ่มก่อนที่อีกคนจะอ้าปากดูดเลียเรียวนิ้วของเขาอย่างรู้งาน
" จินยองอ่า นายจะน่ารักมากไปแล้ว "
ร่างสูงกระแทกกายถี่รัวส่งเสียงครางต่ำเมื่อสัมผัสตอดรัดของช่องทางอ่อนนุ่มกำลังเข้าเล่นงาน ตาเรียวมองคนใต้ร่างที่สั่นไหวไปตามจังหวะก่อนที่เขาจะชักมือที่ออกมาจับล็อคเอวบางอีกครั้ง น้ำสีใสที่ไหลเปรอะตรงมุมปากยิ่งทำให้เขากระแทกกายถี่รัวและหนักหน่วงยิ่งขึ้น
" อ่า..อืม..จินยองอ่า "
แจบอมถอนแกนกายออกอย่างรวดเร็วก่อนจะขยับกายขึ้นไปแตะแกนกายที่ริมฝีปากอิ่มพร้อมกับชักรูดถี่รัวจนปลดปล่อยออกมาเปรอะเปื้อนทั้งริมฝีปากและใบหน้าของคนใต้ร่าง
มือหนาถอดผ้าปิดตาของคนที่ยังคงหลับตาหอบหายใจถี่อยู่ เขามองภาพนั้นด้วยใจที่เต้นแรง น้ำสีขาวขุ่นที่เปรอะเปื้อนบริเวณแก้มและแผ่นอก และย้อยลงตรงมุมปากของคนที่ยังถูกมัดข้อมือไว้กับเตียงนั้นกำลังปลุกเร้าอารมณ์ของเขาอีกครั้ง
และอิมแจบอมคิดว่าครั้งเดียวคงจะไม่พอ...
" พ...พี่แจบอม "
แล้วยิ่งอีกคนมาเรียกเขาแบบนี้แล้ว...
" เรามาสนุกกันทั้งคืนเถอะ "
อ่านต่อเด็กดีจ้า https://writer.dek-d.com/dek-d/writer/viewlongc.php?id=1602394&chapter=30
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น