หนี้รัก - 19

" ถ้านายทำให้ฉันพอใจ ฉันจะเล่าให้ฟัง "



จบคำนี้จินยองก็ยกยิ้มมุมปากอย่างพอใจในเงื่อนไข เขามั่นใจว่าทำได้อยู่แล้ว...แม้ว่าสติจะเหลือน้อยเต็มทีก็ตาม




ไม่รอช้า...ร่างบางขยับตัวไปอยู่ตรงหว่างขาของคนที่นั่งพิงหัวเตียงพร้อมกับกอบกุมท่อนเอ็นที่ยังแข็งสู้มือเอาไว้แล้วแลบลิ้นแตะลงที่ส่วนปลาย เรียวลิ้นตวัดเลียตรงรอยแยกช้าๆก่อนจะเริ่มไล้วนไปทั่วส่วนปลาย ดวงตากลมช้อนขึ้นมองคนที่เริ่มขบกรามแน่นเป็นสันนูนอีกครั้งโดยดวงตาเรียวรีมีเสน่ห์คู่นั้นยังคงจับจ้องมาที่เขาไม่ละไปไหน



ริมฝีปากอิ่มอ้าออกครอบลงส่งตัวตนแข็งร้อนนั้นเข้าไปช้าๆและเริ่มขยับเป็นจังหวะพร้อมกับเรียวลิ้นที่ยังคงทำหน้าที่ได้ดี มือเล็กยังคงรูดรั้งช่วยปรนเปรอให้ไม่ขาดตอน




" อ่า...จินยอง นายนี่มัน...เก่งจริงๆ "



เสียงทุ้มเอ่ยชมคนที่กำลังปรนเปรอความสุขให้อย่างเต็มที่ แม้จะยังเจ็บแผลแต่ความเสียดเสียวที่ได้รับก็ทำเอาลืมทุกความเจ็บปวด



แต่แล้ว...พัคจินยองก็เริ่มต้นปรนเปรอความสุขให้เขามากขึ้น...




สายตาคมมองไปยังคนที่กำลังปลดเปลื้องเสื้อผ้าของตัวเองออกจนเผยให้เห็นเรือนกายขาวเนียนที่เขาหลงไหล ร่างบางขยับขึ้นมานั่งบนตัวของเขาอีกครั้ง จับแกนกายแข็งตึงให้ตั้งขึ้นก่อนจะค่อยๆทิ้งตัวลงมา




" เดี๋ยวสิ "



แจบอมเอ่ยห้ามคนใจร้อนก่อนจะชี้ที่หน้าท้องของตัวเองเพื่อบอกให้อีกคนระวังเพราะแผลของเขามันยังไม่หายดี



จินยองพยักหน้าช้าๆก่อนจะค่อยๆทิ้งสะโพกลงตรงแกนกายที่เขาจับไว้




" อ...อื้อออ "



ดวงตาเรียวรีมองภาพเรือนร่างขาวเนียนละเอียดที่กำลังทิ้งสะโพกลงมาช้าๆจนรับเอาตัวตนของเขาเข้าไปในตัวจนหมด แม้ใบหน้าจะเหยเก ริมฝีปากจะกัดแน่นสักแค่ไหน แต่เจ้าตัวก็ยังพยายามจะขยับกายให้ได้




" คุ...คุณอิมครับ ผม...อ๊า "



ร่างบางส่งเสียงครางออกมาอย่างห้ามไม่ได้เมื่อความคับแน่นกำลังเข้าเล่นงาน แต่ถึงแบบนั้นเขาก็ยังคงขยับกายตามความต้องการ



แจบอมยื่นมือไปจับที่เอวบางช่วยจับยกส่งจังหวะเบาๆเพราะเขาเองยังเจ็บแผล ซึ่งลูกหนี้คนเก่งของเขาก็ทำหน้าที่ได้ดี เขาชอบที่จะมองดูอีกคนขยับกายส่งเสียงครางดังบนตัวเขาแบบนี้ ชอบที่จะมองเรือนร่างน่าหลงไหลที่ชุ่มไปด้วยหยาดเหงื่อ ชอบมองใบหน้าที่กำลังแสดงออกตามอารมณ์ที่กำลังปะทุ



เสียงครางหวิวดังออกมาอย่างต่อเนื่องเช่นเดียวกับร่างบางที่ยังกระแทกกายลงไม่ยอมหยุด ก่อนที่จะโน้มตัวลงไปจูบคนที่กำลังบีบเค้นสะโพกของตนอย่างสนุกมือ ทั้งบีบเค้นทั้งฟาดฝ่ามือลงอย่างรุนแรงจนเขาต้องขยับกายแรงและเร็วขึ้นตามที่อีกคนต้องการ เสียงครางต่ำดังขึ้นสู้กับเสียงของเขาทันทีที่ผละจูบออก ริมฝีปากอิ่มกดจูบหนักๆลงที่ซอกคอแกร่งก่อนจะแลบลิ้นเลียที่ใบหูเบาๆเรียกเสียงทุ้มครางดังยิ่งขึ้น ยิ่งมาเฟียหนุ่มส่งเสียงออกมามากเท่าไหร่ นั่นก็แปลว่ากำลังพึงพอใจมากเท่านั้น




" ค..คุณอิมครับ ของคุณอิมมันดีมาก...อ๊า "


" อืม...พูดสิ อยากพูดอะไรพูดเลย "


" ส..เสียว อ๊า..ผมจะไม่ไหวแล้ว มัน.... "


" อ่า...ของนายมันแน่นจริงๆจินยอง แรง..แรงอีก "



ร่างบางกัดเบาๆที่ซอกคอแกร่งก่อนจะยืดตัวขึ้นแล้วกระแทกกายลงแรงขึ้นตามคำเรียกร้องของคนที่กำลังตวัดลิ้นเลียสลับกับดูดเม้มที่ยอดอกของเขา คำพูดน่าอายเมื่อครู่มันกลับกระตุ้นอารมณ์ของเขาให้รุนแรงมากขึ้น ไหนจะฝ่ามือของอีกคนที่บีบเค้นสะโพกของเขาอย่างแรงนี่อีก...




" อ่า... ถ้าฉันไม่เจ็บแผล ฉันจะจับนายกระแทกให้แหลกคาเตียงเลยจินยอง "


" อ๊า..จะ..จะเสร็จแล้ว "



ร่างบางกระแทกกายลงถี่ขึ้นพร้อมกับอีกคนที่ยื่นมือไปรูดรั้งส่วนอ่อนไหวของอีกฝ่ายเร็วๆเมื่อรู้ว่าเจ้าตัวใกล้ถึงฝั่ง และเขาเองก็ไม่ได้ต่างกัน



เสียงทุ้มครางต่ำออกมาพร้อมกับฉีดน้ำขาวข้นเข้าไปใส่กายของอีกคนที่ปลดปล่อยออกมาเลอะเต็มมือและหน้าท้องของเขา ร่างบางยืดตัวขึ้นค่อยๆถอนกายออกจนเห็นว่าน้ำขาวข้นนั้นย้อยลงมาตามซอกขา ทันทีที่ถอนตัวออกเจ้าตัวก็มาเลียคราบน้ำรักของตัวเองออกจากหน้าท้องของอีกคนอย่างระมัดระวังไม่ให้โดนแผลที่มีผ้าก๊อซปิดไว้ พร้อมกับช้อนตามองคนที่นั่งพิงหัวเตียงไปด้วย




พัคจินยองคงไม่รู้...


อิมแจบอมจะบ้าตายอยู่แล้ว...






อ่านต่อเด็กดีจ้า https://writer.dek-d.com/dek-d/writer/viewlongc.php?id=1602394&chapter=20