หนี้รัก - 6
" นายไม่มีวันได้ทำตามสัญญาแน่...พัคจินยอง "
ท่อนแขนแกร่งจับยกร่างบางขึ้นเล็กน้อยก่อนจะจับท่อนเอ็นแข็งตึงขึ้นมาจ่อเข้าที่ช่องทางสีอ่อนที่เขาเตรียมความพร้อมไว้แล้ว
แต่.....
" อึก...คุณอิม...เจ็บ.. "
มือเล็กจิกเล็บลงกับบ่าเขาอย่างแรงเมื่อเขาค่อยๆกดเอวบางลงช้าๆ สะโพกกลมคอยแต่จะขยับหนีความน่าอึดอัดที่แทรกเข้าในกาย
" อ่า...แน่นมากเลยจินยอง "
" ค...คุณอิม "
จินยองหน้าแดงซ่านไปหมดเมื่อได้ยินน้ำเสียงของแจบอม เขาไม่อยากได้ยินมันเลย....เพราะมันทำให้เขาใจเต้นรัวเร็วไปหมด
ร่างสูงขบกรามแน่นเมื่อความคับแน่นนั้นดูเหมือนจะยิ่งทรมานเขา....ให้อยากกระแทกเข้าไปทีเดียวจนสุด แต่เขาก็รู้ว่าถ้าทำแบบนั้นอีกคนคงจะต้องหวาดผวาอีกครั้ง เพราะแบบนั้นเขาจึงเลือกที่ค่อยๆจับตัวของอีกคนให้ทิ้งตัวลงมาช้าๆ...จนสุด
ร่างบางซบหน้าลงกับบ่ากว้าง ดวงตากลมมองแผ่นหลังที่เต็มไปด้วยกล้ามเนื้อที่มีรอยสักลายน่ากลัวๆอยู่เต็มไปหมดจนมองไม่เห็นช่องว่าง นี่เป็นครั้งแรกที่เขาได้เห็นร่างกายกำยำของอีกคนแบบเต็มตาเพราะปกติแล้วจะมีแต่เขาที่เปลือยเปล่า...
" จินยอง...ฉันเข้าไปในตัวนายจนสุดแล้วล่ะ ร่างกายนายนี่มันดีจริงๆ "
" คุณอิม...อย่าพูดแบบนี้สิครับ "
" ทำไมล่ะ? ไม่กล้าฟังเหรอ? นายตอดรัดฉันขนาดนี้ยังจะ.... "
เสียงทุ้มขาดห้วงไปเมื่อีกคนขยับหน้ามากดจูบที่ริมฝีปากของเขาก่อน และแน่นอนว่าเขาต้องตอบรับ....เรียวลิ้นชื้นเกี่ยวตวัดกันพร้อมกับที่มือหนาบีบเค้นก้อนนุ่มนิ่มสองข้างนั้นแล้วจัดการยกขึ้นเพื่อให้อีกคนขยับกายช้าๆ
ร่างบางค่อยๆขยับกายอย่างค่อยเป็นค่อยไปเพราะยังไม่ชินในสัมผัส ความกลัวเริ่มตีตื้นขึ้นมาอีกครั้งเมื่ออีกคนบีบเค้นอย่างรุนแรงพร้อมกับบดขยี้จูบตามแรงอารมณ์....ก่อนที่จะเปลี่ยนเป็นอ่อนโยนตามเดิม เขาคิดว่าแจบอมคงจะลืมตัวไปเลยทำแบบนั้น....แต่ตอนนี้เขาเริ่มกลัวอีกแล้ว
และเพราะร่างกายที่เริ่มสั่นเทานั้นทำให้อิมแจบอมต้องเอ่ยถามออกไป
" กลัวเหรอ...ฉันขอโทษ แต่นายมัน...อ่า นายมันน่าขย้ำจริงๆพัคจินยอง "
เสียงทุ้มคำรามในลำคอเมื่อสัมผัสตอดรัดจากช่องทางอ่อนนุ่มเข้าเล่นงาน มือหนากอบกุมส่วนอ่อนไหวของอีกฝ่ายไว้พร้อมกับชักรูดตามจังหวะกระแทกของอีกฝ่ายไปด้วย
" อย่ากลัวนะ...มองหน้าฉันไว้พัคจินยอง มองหน้าฉันแล้วขยับกายตามที่นายต้องการ "
จินยองครางเสียงดังขึ้นเพราะส่วนอ่อนไหวกำลังถูกชักรูดเร็วขึ้นพลางมองสบตากับคนที่ขบกรามแน่นเป็นสันนูน เขาไม่ค่อยกล้ามองเวลาแจบอมทำสีหน้าแบบนี้...เพราะมันทำให้เขาอยากระเบิดตัวเองทิ้งไปซะ
" อื้อ...อ๊า ร..เร็ว..เร็วอีก "
" อ่า...จินยอง นายมันร้อนแรงกว่าที่ฉันคิดไว้อีกนะ "
" ค...คุณอิมก็..ทำให้ผมเสียความเป็นตัวตนได้มากกว่าที่คิด...อ๊า เร็ว..เร็วอีก "
เสียงหวานเอ่ยร้องขอให้อีกคนเร่งมือพร้อมกันกับตัวเองที่เริ่มกระแทกกายลงหนักหน่วง เสียงเนื้อกระทบเนื้อและเสียงน้ำที่กระเพื่อมไปแรงนั้นดังแข่งกันกับเสียงครางของทั้งสองคน...พัคจินยองลืมความกลัวไปแล้ว..อิมแจบอมลบรอยสัมผัสโหดร้ายให้เขาได้สำเร็จอย่างง่ายดาย
ร่างบางกระตุกเกร็งเมื่อความต้องการถูกปลดปล่อยออกมา น้ำสีขุ่นที่ถูกปลดปล่อยออกมาไหลรวมไปกับน้ำในอ่าง จินยองหอบใจหายถี่ทิ้งหัวซบลงกับบ่ากว้างอย่างหมดแรง
แต่ทว่า.....
" ขี้โกง ฉันยังไม่เสร็จเลยนะ "
จินยองเคลื่อนใบหน้ามองคนที่มองเขาด้วยสีหน้าเรียบเฉย และเพราะกลัวว่าจะทำให้อีกคนไม่พอใจ...จินยองเลยรีบขยับกายอีกครั้งอย่างทุลักทุเลเพราะขาอ่อนหมดแรงไปแล้ว
แจบอมยกยิ้มมุมปากเมื่อเห็นว่าอีกคนกำลังพยายามจะทำให้เขาพอใจทั้งที่ตัวเองไม่มีแรงแล้ว
ร่างสูงจับยกร่างบางออกจากตักก่อนจะกดตัวให้โน้มลงอยู่ในท่าคลานเข่า มือหนาจับก้อนขาวนุ่มนิ่มนั้นแยกออกก่อนจะดันตัวตนเข้าไปจนมิด แล้วโน้มหน้าลงกระซิบข้างหูของคนที่วางหัวไว้กับขอบอ่าง
" จับไว้ดีๆนะจินยอง ฉันจะพยายามไม่รุนแรงกับนาย "
สะโพกหนาขยับช้าๆและค่อยๆเพิ่มความเร็วมากขึ้นเพื่อให้อีกคนพอได้ปรับตัว มือหนาจับล็อคเอวบางเอาไว้แล้วเริ่มขยับกายถี่ขึ้นตามแรงอารมณ์ที่ใกล้ระเบิดออกมาตั้งแต่ตอนที่ได้เห็นว่าอีกคนพยายามจะเอาใจ ตาเรียวมองเนินเนื้อกลมขาวที่กระเพื่อมตามแรงกระแทกของเขาไปพร้อมกับน้ำในอ่างที่กระเพื่อมแรงจนเกิดเสียง....แต่ก็ถูกเสียงครางหวานนั้นดังกลบ
" อ่า...ดีจริงๆจินยอง นายนี่มัน...อ่า... "
" ค..คุณอิม ตรงนั้นมัน...อ๊า "
อิมแจบอมขบกรามแน่นส่งเสียงครางต่ำในลำคอพร้อมกับสะโพกสอบที่กระแทกเข้าใส่ถี่รัว...ก่อนจะกดกระแทกหนักๆสองสามครั้งแล้วหยุดลง ความอุ่นร้อนถูกฉีดพ่นเข้าไปในกายของคนที่หอบหายใจถี่
เขาพึงพอใจในตัวพัคจินยองจริงๆ....
อ่านต่อเด็กดีจ้า https://writer.dek-d.com/dek-d/writer/viewlongc.php?id=1602394&chapter=7
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น